دانشجویان شب امتحانی و معجزه‌ای به نام اینترنت

عکس روی وب سایت Term Paper Relif (وب‌سایت پشتیبانی تحویل پروژه‌های دانشگاهی) یک دانشجوی جوان را در حالی که لب‌هایش را می‌جود به نمایش گذاشته است. جوان به فکر فرو رفته است و خواننده می‌تواند محتوای فکر او را که بالای عکس او در یک کادر قرار گرفته است، بخواند: «لعنتی! اگه نتونم کار عملی‌ام رو تموم کنم مجبورم قرار شنبه شب رو به هم بزنم.» اما این کار لازم نیست، فقط کافی است که او سری به وب سایت Term Paper Relif بزند و از آنها بخواهند که این کار برایش انجام دهند، آن هم به ازای برگه‌ای 9 دلار و 95 سنت. او می‌تواند از استاد نمره عالی بگیرد و البته خیالش هم راحت باشد که اتهام سرقت ادبی بر او نخواهد زد.
به لطف موتورهای جست‌وجویی چون گوگل، دانشجویان دانشگاه می‌توانند چنین اوراقی را که قابل دانلود هستند و آزادانه در وب در دسترس افراد قرار دارند، پیدا کرده و یا حتی اوراق جعلی را از اوراق استاندارد و کارهای اصل تشخیص دهند. اما نتایج چه می‌گویند؟ وقتی ترم اول اغلب دانشجویان در گذر است، فشارهای اجتماعی و درسی زیادی به دانشجویان وارد می‌شود. یکی از نویسندگان روزنامه تایمز با آدرس ایمیل و نام خود به بررسی کنترل کیفی پیشنهادهای چنین سایت‌هایی پرداخته است. او با آدرس ایمیل خود 3 مقاله ادبی استاندارد از سه سایت مختلف درخواست کرد؛ موضوعاتی چون مقایسه و مقابله رمان «دنیای شگفت‌انگیز نو» اثر آلدوس هاکسلی با رمان «1984» جورج اورول، چگونگی جنون اوفلیا در نمایشنامه «هملت» و واکاوی درونمایه استعمارگری در کتاب «لردجیم» اثر جوزف کنراد.
این نویسنده روزنامه تایمز برای اینکه نامه‌های ارسال شده واقعی‌تر به نظر برسند، اشتباه‌های احتمالی که ممکن است دانشجویان در نوشته‌های خود مرتکب شوند و همچنین شاخ و برگ دادن به موضوعات و توضیح واضحات را در متن نامه‌های خود فراموش نکرد. چاره‌ای نبود جز آنکه این درخواست‌ها به این شیوه ارسال شوند.
درخواست مقاله برای کتاب «لرد جیم» هرگز از سوی سایت superiorpapers.com پاسخی قانع کننده دریافت نکرد و در نهایت پس از تکرار درخواست، یک متن عذرخواهی دریافت شد؛ آن هم در حد توجیهات کودکانه و چیزی شبیه به «سگ مشق‌هایم را خورد.
یکی گفته بود که مشکلات فنی دارند و در یک ایمیل آمده بود که قادر به ارسال مقاله درخواستی نیستند و 24 ساعت فرصت می‌خواستند تا مقاله درخواستی را ارسال کنند، یعنی بچه‌گانه‌ترین ترفندی که برای طفره رفتن سال‌ها پیش از عصر الکترونیک بشر شاهد آن بوده است. دو مقاله دیگر سر وقت رسیدند و تا حدودی به مبحث موردنظر پرداخته بودند. مقاله اورول- هاکسلی که از سوی Term Paper Relif ارسال شده بود، 49 دلار و 75 سنت تنها برای پنج صفحه درخواست کرده بود و این گونه شروع می‌شد: «با وجود تشابهات زیادی که بین رمان دنیای شگفت‌انگیز نو و رمان «1984» وجود دارد منتقدان ادبی معتقدند که تفاوت‌ها بیش از مشابهت‌ها است.» واقعا کمک بزرگی بود(!) چون اگر این تفاوت وجود نداشت اصلا دلیلی برای درخواست مقاله باقی می ماند .
از طرف دیگر، نویسنده مقاله با عباراتی چون «از طرف دیگر» یا «از یک طرف» خیلی بازی کرده بود که روش و ابزار ارزشمندی برای افزایش تعداد واژگان درون متن است. همچنین سایر اطلاعات اضافی در مورد تعداد شمارگان کتاب در ایالات متحده و نظر افراد مختلف راجع به رمان‌ها هم در نوشته قید شده بود که خواه ناخواه حجم مطلب را سنگین می‌کرد. اوضاع در مورد مقاله هملت به مراتب فریبکارانه‌تر بود. این مقاله که از سوی سایت Go-Essays و با دریافت 127 دلار و 96 سنت ارایه شد، تحت اللفظی نوشته شده بود ولی دست کم نتیجه‌گیری داشت استفان گرین بلیت (Stephen Greenblatt) استاد دانشگاه هاروارد می‌گوید: شاید باتوجه به برخی نکات به این مقاله نمره متوسط بدهیم البته اگر تصور کنم که مقاله یک دانشجوی ترم اولی را می‌خوانم.» راستش را بخواهید اگر من برای چنین مقاله‌ای هزینه پرداخت کرده بودم حتما پولم را پس می‌گرفتم. با همه اینها نباید فراموش کرد که این نوع تجارت دانشگاهی کار دشوار و طاقت‌فرسایی است و نباید زیاد انتظار داشت. البته این کار برای دانشجویی که کار عملی خود را تا شب امتحان آماده نکرده و حاضر است خطر کند و هزینه‌اش را نیز بپردازد احتمالا کارگشا خواهد بود.