دولت الکترونیک، حکومت داری و موانع

دولت های مختلف برای داشتن دولت الکترونیک، حکومتی خوب، مشارکت افراد جامعه و ... نیاز دارند تا با برنامه ریزی های همیشگی و به روز، موانع را از سر راه برداشته و به جلو حرکت کنند.
پیاده سازی دولت الکترونیک نیازمند شناسایی تمامی توانمندی ها و ظرفیت های کشور است و باید با یک تجزیه و تحلیل درست و امکان سنجی به جا آن توانمندی ها را شناسایی کرد و جامعه را برای استقراردولت الکترونیک آماده کرد.

دولت الکترونیک، حکومت داری و موانع

دولت الکترونیک این امکان را به افراد می دهد تا در هر کجای کشور هستند بتوانند نقش فعالی در تعیین سرنوشت خود داشته باشند.
هر کشوری هدفی را برای راه اندازی دولت الکترونیک پیش رو دارد. به عنوان مثال کشور مالزی هدف از اجرای دولت الکترونیک را بازسازی و نوسازی دولت و کمک به اجرای مصوبه MSC می داند. دولت الکترونیک روابط جدیدی را در درون دولت به وجود می آورد و این امر موجب می شود ارتباط بهتری بین اجزای مختلف دولت برقرار شود و تبادل اطلاعات که مبتنی بر شبکه های اینترنت و امن است بهتر و سریع تر انجام شود.
دولت مالزی از MSC به عنوان یک نمونه استفاده می کند تا سایر کشورها نیر بتوانند از آن استفاده کنند. در صورتی که کارایی بخش دولتی و به دنبال آن بخش خصوصی نیز بالا رود می توان این دو را با یکدیگر ادغام کرده تا رشد اقتصادی کشور بهبود یابد.

موانعی بر سر راه ایجاد و گسترش دولت الکترونیک وجود دارد که از اصلی ترین آن ها می توان به فرهنگ جامعه اشاره کرد.

برخی افراد با گسترش دولت الکترونیک موافق و برخی مخالفند.

استفاده از دولت الکترونیکی موجب به کارگیری خلاقیت از سوی افراد شده و موجب مدیریت ریسک در کارها می شود. اما باید این اطمینان به وجود آید که حریم خصوصی افراد حفظ خواهد شد و تبادل اطلاعات در بستری امن صورت خواهد گرفت.
در این راه تمامی افراد با تخصص هایی همچون اقتصاد، جامعه شناس، مدیریت و ... باید حضور فعال داشته باشند تا بتوانند یک برنامه همه جانبه برای برپایی دولت الکترونیک تنظیم کنند.
موضوع دیگری که مانع پیشرفت دولت الکترونیک می شود عدم تبادل کافی اطلاعات بین سازمان ها است چرا که یک شبکه مناسب برای این کار وجود نداشته و افراد به مدیریت های درون سازمانی عادت کرده اند. در این راه بایستی سازمان ها، اقداماتی از جمله اهدای پاداش به کارمندان خود و ... را انجام داده و آن ها را تشویق به توسعه دولت الکترونیک در سازمان خود و سایر سازمان ها کنند.
همان گونه که در اعمال آموزش الکترونیکی با مشکلاتی هم چون نبود دانش کافی در مواجه هستیم، در بحث دولت الکترونیک نیز نبودن نیروی انسانی با تجربه و دانش لازم در جهت سرعت بخشیدن به تغییر دولت الکترونیک موجب کندی در پیاده سازی این تکنولوژی می شود.

برای کم کردن این مشکل تا حد امکان بهتر است افراد تحصیل کرده در حوزه IT و مدیریت، وارد دولت شده و دولت نیز به وسیله آموزش های مدرن تر و دادن حقوق بالا سبب جذب این نوع افراد شود.
از نظر فنی ادغام بانک های اطلاعاتی ناهماهنگ و رفع مشکلات یکسان نبودن آنها، مستلزم وظایف متعدد و رفع هرگونه مانع برای دسترسی به آنهاست. با انجام این کار، سازمان ها این توانایی را خواهند داشت که از اصل صرفه جویی استفاده کنند و هزینه ها را کاهش دهند، به شرطی که شهروندان، این یکی کردن، یا ادغام را به عنوان دسته بندی اطلاعات یک جامعه و یا اطلاعات منحصر به فرد برداشت نکنند.

دولت الکترونیک، حکومت داری و موانع

در صورتی که دولت بخواهد یک طرح عملیاتی را اجرا کند تا بتواند هماهنگی و سازماندهی اقدامات لازم را به منظور دستیابی به هدفی خاص برقرار کند، در ابتدا باید مشخص کنند که به دنبال دستیابی به چه چیزی هستند تا بتوانند برای اولین گام تعریفی مشخص برای آن داشته باشند.
در گام بعدی می بایست تمام اجزا و عناصر کلیدی در دولت الکترونیک را بررسی کنند.
بعد از آن نیاز به تعیین مخاطبان و کاربرانی می رسد که قصد استفاده از این دولت را دارند.
در نظر گرفتن منابع مورد نیاز برای برپایی نیز در مرحله بعد قرار می گیرد. در یک جامعه باید میزان آمادگی افراد و سازمان ها در نظر گرفته شود تا بتوانند گام در استقرار دولت الکترونک بردارند.

بین دولت الکترونیک و حکومت داری مناسب ارتباطی وجود دارد که در صورتی که دولت الکترونیک منجر به ایجاد یک حکومت داری خوب نشود نمی تواند جایگاه خود را در جامعه محکم کند. در صورتی که حکومت بخواهد به درستی برقرار باشد می بایست با استفاده از دولت الکترونیک که از فناوری های روز دنیا که پلی ارتباطی بین کشورها برقرار می کند، به تسریع ارایه خدمات بپردازد و فاصله میان افراد و دولت مردان را کمتر کند.
برای پیشبرد دولت الکترونیک تنها نمی توان یک بخش از جامعه را در نظر گرفت. به عنوان مثال خدمات آموزشی و پژوهشی که از سوی دانشگاه های علوم پزشکی کشور ارایه شده است نیز می تواند در جهت تحقق اهداف دولت الکترونیک موثر واقع شود.

در این راستا، آدرس اینترنتی تمامی دانشگاه های علوم پزشکی از سایت وزارت بهداشت استخراج می شود. آدرس ها را با توجه به متغییرها و شاخص هایی که از پیش توسط معاونت مدیریت و سرمایه انسانی تعیین شده به گروه های مختلف دسته بندی می شوند.
در این روش مقایسه و بررسی وضعیت وب سایت ها براساس آنالیز محتوا و رویکرد بهینه کاری انجام می گیرد.
با انجام تمامی تحقیقات این نتیجه به دست آمد که دانشگاه ها در مرحله اطلاع رسانی و برقراری ارتباط با دولت الکترونیک موفق عمل کرده اند اما در مرحله انجام عملیات آنلاین مانند ثبت مجوزها و ... و همچنین مرحله یکپارچگی پیشرفتی نداشته اند.